Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, άνεργες, άνεργοι, συνταξιούχοι της χώρας είναι αντιμέτωποι με μια άνευ προηγουμένου κρίση διαβίωσης.
Η ακρίβεια, η κοινωνική φτώχεια, η στεγαστική κρίση, ο περιορισμός εργασιακών δικαιωμάτων, η επισφάλεια και η ανασφάλεια στους χώρους εργασίας και η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών είναι οι κυρίαρχες συνέπειες των εφαρμοζόμενων πολιτικών.
Το κύμα ακρίβειας συνεχίζει να σαρώνει όλα τα εισοδήματα και να εξανεμίζει την αγοραστική δύναμη εκατομμυρίων χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων. Οι τιμές στα είδη πρώτης ανάγκης έχουν εκτοξευθεί στα ύψη.
Η στεγαστική κρίση αποτελεί πλέον σημαντική κοινωνική και οικονομική πρόκληση, ισοδύναμη με τη δημογραφική κρίση και την αποθάρρυνση απόκτησης οικογένειας.
Πολλοί νέοι Έλληνες δεν μπορούν να ανεξαρτητοποιηθούν ή να δημιουργήσουν οικογένεια λόγω της οικονομικής αδυναμίας, κάτι που συμβάλλει και στη δημογραφική κρίση. Πολλές οικογένειες ζουν υπό την απειλή της έξωσης ή δεν μπορούν να συντηρήσουν επαρκώς τις κατοικίες τους.
Οι τιμές των ενοικίων και των ακινήτων έχουν εκτοξευθεί στα ύψη, καθιστώντας την εύρεση προσιτής κύριας κατοικίας όλο και πιο δύσκολη για μεγάλο μέρος του πληθυσμού, κυρίως για τον κόσμο της μισθωτής εργασίας.
Την ίδια στιγμή το ωράριο των εργαζομένων αποτελεί θεμελιώδη όρο εργασίας, ο οποίος αντί να προστατεύεται με σαφείς και σύννομες νομοθετικές διατάξεις αποτελεί κρυπτόλεξο για δυνατούς λύτες, που ρυθμίζεται πλέον με εγκυκλίους, ανακοινώσεις και συνεντεύξεις τύπου.
Τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης δείχνουν τα εξής.
- Πάνω από το 50% των μισθωτών στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται με 800 ή λιγότερα ευρώ καθαρά τον μήνα. Δηλαδή οι μισοί μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα ζουν σε κατάσταση φτώχειας.
- Το 70% των μισθωτών αμείβεται μέχρι 950 Ε καθαρά τον μήνα. Δηλαδή στην κατάσταση του χαμηλόμισθού βρίσκονται 7 στους 10 εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.
- Μόνο το 10% αμείβεται με πάνω από 1.450Ε δηλαδή αυτοί που παίρνουν έναν καλό μισθό για τα δεδομένα της εποχής αποτελούν έναν πολύ μικρό μέρος του συνόλου των εργαζομένων, μόλις 1 στους 10.
- Μόλις το 3,63% των μισθωτών αμείβεται πολύ καλά, δηλαδή παίρνει πάνω από 2.025 ευρώ καθαρά.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, η Ελλάδα βρίσκεται στην προτελευταία θέση (-33%) αγοραστικής δύναμης ανάμεσα στις χώρες της Ε.Ε., ενώ τελευταία είναι η Βουλγαρία.
Ο μόνος δρόμος για εμάς τους εργαζόμενους είναι ο δρόμος του αγώνα και της πάλης για την επιτυχία της απεργίας σε κάθε χώρο δουλειάς γιατί ξέρουμε καλά ότι για να κερδίσουμε εμείς πρέπει να χάσουν αυτοί που με την πολιτική τους και για τα κέρδη τους χειροτερεύουν συνεχώς την καθημερινότητά μας. Η επίθεση στους όρους δουλειάς και εργασίας μας, η ακρίβεια στα βασικά είδη πρώτης ανάγκης είναι μονόδρομος για να αυξήσουν και άλλο τη χλιδή τους οι λίγοι.
Απαιτούμε – διεκδικούμε:
- Αυξήσεις μισθών: άμεση εφαρμογή ουσιαστικών αυξήσεων ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να ζουν αξιοπρεπώς με τον μισθό τους.
- Κατώτατο μισθό και ημερομίσθιο από την Εθνική Γενική ΣΣΕ με ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις, καθολικό για όλους και όλες τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στην Ελλάδα, με θέσπιση ορίων ασφαλείας στις αποδοχές και στους όρους εργασίας χωρίς διακρίσεις.
- Αύξηση μισθών μέσα από ΣΣΕ σε κλάδους και επαγγέλματα, βελτίωση των όρων εργασίας, προστασία των επαγγελματικών ειδικοτήτων, αναγνώριση συνολικής προϋπηρεσίας και απρόσκοπτη υλοποίηση των οικονομικών και θεσμικών παροχών που προβλέπονται από την ΕΓΣΣΕ (Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας).
- Επαναφορά του 13ου και 14ου Μισθού.
- Αφορολόγητο όριο στα 12.000 ευρώ.
- Μέτρα για την πάταξη της ακρίβειας και της αισχροκέρδειας. Αντίολιγοπωλιακά μέτρα και πάταξη εναρμονισμένων πρακτικών, διατίμηση στα βασικά τρόφιμα και προϊόντα, έλεγχο των τελικών τιμών κ.α.
- Καθολικότητα στην επέκταση των ΣΣΕ, ώστε να καλύπτει τουλάχιστον το 80% από συμβάσεις.
- Επαναφορά του χρόνου και του θεσμικού περιεχομένου της μετενέργειας. Ισχύς της επιλογής σε περίπτωση «συρροής» κλαδικών ή ομοιεπαγγελματικών Συλλογικών Συμβάσεων. Εναρμόνιση με τις αποφάσεις του Αρείου Πάγου για την λειτουργία του ΟΜΕΔ.
- Ελεύθερη συνδικαλιστική δράση χωρίς κρατικό και εργοδοτικό παρεμβατισμό στην άσκηση των συλλογικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.
- Κατάργηση Εργασιακών νόμων: Επαναφορά του Ν.1264/82 και κατάργηση των νόμων Χατζηδάκη (Ν. 4808/21) και Γεωργιάδη (Ν. 5053/23), οι οποίοι επηρεάζουν αρνητικά τα εργασιακά δικαιώματα.
- Εργατική συμμετοχή στη ψηφιακή μετάβαση και στην εφαρμογή νέων τεχνολογιών. Ενίσχυση της προστασίας σε ατομικά και συλλογικά δικαιώματα για την τηλεργασία και την εργασία σε πλατφόρμες στη βάση της πρότασης της ΓΣΕΕ.
- Ολοκλήρωση της διασύνδεσης του Π.Σ. ΕΡΓΑΝΓΗ με τα πληροφοριακά συστήματα του ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ) και της Δημόσιας Υπηρεσίας Απασχόλησης (ΔΥΠΑ, πρώην ΟΑΕΔ), για την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των ελέγχων και την καλύτερη εξυπηρέτηση των εργαζομένων.
Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΦΑΡΣΑΛΩΝ
xx
